Marquiss of The Di' Palevaux

Οχι δεν την παλεύω... εχω γινει ο μαρκήσιος του πλουμιστού λειβαδιου του Δεν τη Παλεύω. Από πολύωρα (άσκοπα) ταξίδια, σε ολονυχτίες μπρος από μια οθόνη μιλόντας, επικοινωνόντας, παραπέοντας μεταξύ ύπνου και ξύπνιου.. Ταλιπωρώ τον εαυτό μου.. τις περισσότερες φορές άσκοπα.. έχω βρεί 1000 και 1 τρόπους να καταστρέφω εγγεφαλικά και μη κύτταρα χωρίς κανενα λόγο. Πάλι αυτό κάνω.. μόνο που τώρα, κάποιος είχε τη φαινή ιδέα οτι θα έπρεπε να καταγραφω και τις σκέψεις μου. Σαν πρώτο "ποστ" .. και δεδομένου του δύσκολου της ώρας, στερείται φαντασίας. Το καημένο μόνο παράπονα εχει. Σαν ενα μικρό τριαντάφυλλο ξεχασμένο σε ένα γραφείο... Που δεν του δώσανε τη σημασία που ήλπιζε να λάβει.
Ένα πιάνο τρυγάει τα αυτιά μου.. δεν την παλεύω να είναι ξημερώματα και να προσπαθώ να το παίξω διανοούμενος..