Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008

σελίδα 123, περίοδοι 6, 7 & 8

1, πιάνω το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μου: Java με Uml Αντικειμενοστραφής σχεδίαση και προγραμματισμος. Else Lervik - Vergard B. Havdal Εκδόσεις "Κλειδάριθμος"

2, ανοίγω το βιβλίο στη σελίδα 123 [το βιβλίο διαθέτει περισσότερες από 123 σελίδες οπότε δε το αφήνω για το επόμενο κοντινότερο]

3, βρίσκω την 5η περίοδο της σελίδας

4, αντιγράφω τις επόμενες 3 περιόδους [δλδ. την 6η, 7η & 8η]:

Μια δήλωση μεθόδου αποτελείται απο την επικεφαλίδα μεθόδου και το σώμα μεθόδου. Η επικεφαλίδα της μεθόδου είναι οσα προηγούνται του πρώτου αριστερού άγκιστρου {. Το υπόλοιπο της μεθόδου είναι περιεχόμενα της μεθόδου ή απλώς το σώμα της μεθόδου

5, Ευχαριστώ τον φάλτσο για την τηλεφωνική πρόσκληση , και την αδερφή μου για τις σπουδές της στην Εφαρμοσμένη Πληροφορική. Θα φροντίσω να καλέσω τον πρώτο blogger που θα γνωρίσω.

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008





(Diorama - Her Liquid Arms)


.Words In Mono.
.Nonchalant Victim.
.An impasse of memories.

To quote the artist: Hark! It is the beating of his hideous heart.

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2008

Crazy eight Walls

Spinning and twisting
little doll , rag doll
Bouncing of walls
little doll , rag doll
Endure and Go on
silly doll , rag doll
Exit your Maze
spinning doll , rag doll
Crazy eight Walls
stupid doll , don't fall
Persevere and Be strong
dreamy doll , raw doll
You built it after all
bite the ball , rag doll

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2008

Ode to a drunk puppy.

Today i saw him cast himself away
Broken and dismayed
Discarded, forlorn and blue
to match his eyes and skin
I wish he cried, I wish he screamed
His intoxicated smile and his blush
The bitterness that kept his look
downcast, shame.
I felt special for offering my pity
my shoulder to cry.
He would be all the more beautiful
And i would be all the more pitiful
taking joy from that.
All three of me
scatter and sing
Glass and Broken
Hearts and Youth.

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2008

Γιατι;

Quote:

"-Γιατί είναι τόσο σημαντικό για 2 ερωτευμένους το πότε και ποιός θα πει «Σ’αγαπώ»; Γιατί τόση παράνοια για την έκφραση αυτή; Εν τέλει, δεν είναι δύσκολο να αγαπήσεις έναν ξένο που γνωρίζεις καλύτερα σιγά-σιγά, είναι δύσκολο να μην υποχωρήσει το πάθος σου γι’ αυτόν, που με τα τόσο εγωιστικά θέλω του, δεν αφήνει τα σχετικώς ανιδιοτελή συναισθήματα να βγουν στην επιφάνεια."
Μπουζιάνης Παναγιώτης a.k.a Wraithmare, Fubanga

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2008

sms 2

Μετά από πολλές ώρες ύπνου ξυπνάω σε ένα καταθλιπτικά ηλιόλουστο πρωινό. Αυτό το έτος έχει την μορφή σκατοστοιβάδας. Όλοι είναι σε χάλια κατάσταση, οι σχέσεις είναι ροδοστολισμένες χρησιμοποιημένες καπότες που έχουν αργήσει και .. oooops ! πρέπει να φύγουν! Τραγουδάνε νησιώτικα με την φωνή του Lenny Kravitz και η παραφωνία τους με κάνει και λυπάμαι. Για μένα, για σένα, για τις τρελές, για τους δαίμονες... του Καρβέλα .. Αν υπάρχουν άγγελοι έχουν πάρει τόσες νυμφεταμίνες που έχουν γίνει ονειροβώροι σαδιστές. Δοξάζω όποιον με εύτιαξε και με έκανε ευέλπιδα αδερφή και δεν θα σταματήσω ποτέ να πιστεύω οτι όλα θα πάνε καλά. Οτι υπάρχει ανταμοιβή για την υπομονή, οτι μια μέρα θα νιώσω οτι δεν θα χρειάζετε να σφίγγω τα δόντια και να κρατάω την ανάσα μου άλλο, ή οτι θα βρω μια αγκαλιά μετά το σεξ.

A perfect.. stranger

A PERFECT CIRCLE LYRICS

"A Stranger"

Cast the calming apple
Up and over satellites
To draw out the timid wild one
To convince you it's alright
And I listen for the whisper
Of your sweet insanity while I formulate
Denials of your affect on me

You're a stranger
So what do I care
You vanish today
Not the first time I hear
All the lies

What am I to do with all this silence
Shy away, shy away phantom
Run away terrified child
Won't you move away you fucking tornado
I'm better off without you
Tearing my will down

A story

Knight rider in the jungle , unarmed
ridingm traveling with destination naught.
Wonder-er lost. Wonderlasted.
Atop her tower, princess laments
She spits the world, she mocks and hacks
and coughs a wind tha spits and douses disease.
Her forlorn and haggard sword
as her only mirror and prism, to gaze criticaly upon her self and others.
Blackened Knight hears her dirge in awe
Bewildered he beckons, bewitched, bearing in his biased brain "Beware!"
Boldly he enters her tower, invited
How can something so fair smell so acrid?
Her hair a loom of dreams.
Her gown made of brimstone, woven on silk and rosepetals.
She served him rot and bile, on porcelain and crystal,
That breathless succubuss unfurled her limbs to the starry-eyed dreamer with the gentle face.
Before the stab he said:
"I want to see you smile."
She kissed his eyelids:
"Best to keep things in a shallow end,
cause i never quite learned how to swim."
That was not true. He knew instantly.
She could swim. Her pain and suffering
emerging from memories of drowning assaulted him,
brought him to his knees.
He wanted to sit with her for days,
to listen to her whine and curses
to dance with her in trance
to sing and compose with her.
To lick her wounds and see her heal.
But he didn't realize he was not the hero.
She was the Arthur of her own England.
She was hard as stone, run-through by
a sword, a sword she could only pull free and allow the wound to heal.
All that was left for him was to move
to her shadow gallery. And become another suitor
waiting for that splendid sword to point him out of the crowd.