Μετά από πολλές ώρες ύπνου ξυπνάω σε ένα καταθλιπτικά ηλιόλουστο πρωινό. Αυτό το έτος έχει την μορφή σκατοστοιβάδας. Όλοι είναι σε χάλια κατάσταση, οι σχέσεις είναι ροδοστολισμένες χρησιμοποιημένες καπότες που έχουν αργήσει και .. oooops ! πρέπει να φύγουν! Τραγουδάνε νησιώτικα με την φωνή του Lenny Kravitz και η παραφωνία τους με κάνει και λυπάμαι. Για μένα, για σένα, για τις τρελές, για τους δαίμονες... του Καρβέλα .. Αν υπάρχουν άγγελοι έχουν πάρει τόσες νυμφεταμίνες που έχουν γίνει ονειροβώροι σαδιστές. Δοξάζω όποιον με εύτιαξε και με έκανε ευέλπιδα αδερφή και δεν θα σταματήσω ποτέ να πιστεύω οτι όλα θα πάνε καλά. Οτι υπάρχει ανταμοιβή για την υπομονή, οτι μια μέρα θα νιώσω οτι δεν θα χρειάζετε να σφίγγω τα δόντια και να κρατάω την ανάσα μου άλλο, ή οτι θα βρω μια αγκαλιά μετά το σεξ.
Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου