Sms 1

Ξύπνησα στο πιο γκρι πρωινό.. βρέχει, λυκόφωτο, κρυο. Ξύπνησα με νεύρα, άναψα τζάκι, όχι λάμπες. Έκατσα στη βροχή, πέταξα τις στάχτες του χτες.
Δεν είναι η καθημερινότητα μου ποιητική, είναι που δεν σταματάει να μου αρέσει αυτός ο γκρί κόσμος. Μου λένε να ωριμάσω, να σκληρύνω, να μην μου αρέσει τόσο το γκρι;
Να μην το εκφράζω; Αρνούμαι! Απο το τίποτα προτιμώ τον πόνο του γκρι, από την απάθεια προτιμάω τον ρομαντισμό. Δεν χρειάζομαι άμυνες, τοίχη και σιδηρά προσωπεία. Είμα καλός στο να ανακάμπτω, να προχωράω και να γιατρεύομαι. Όποιος θέλει να γίνει ένα μοναχικό ατσάλινο φρούριο με 1000 φαντάσματα, σκελετούς και δαίμονες είναι επιλογή του. Προτιμώ να είμαο ο σάκος απο σάρκα και κόκκαλα που ο,τι και να μου κάνουν ξανασηκώνομαι γρήγορα... Τουλάχιστον εχω πόδια.